وقتی شهوت پرستان بی مایه به فرمانروایی می رسند؛

آیا روم دوباره نابود می شود؟!

«روم» نماد تمدن اومانیستی غرب جدید است. «گلادیاتور» فیلمی است که یکی از مهمترین برش های تاریخی را در تحلیل علل سقوط روم باستان به عنوان موضوع انتخاب کرده است: روم از سزار فیلسوف که دغدغه ی شکوه و عدل دارد به دست جاه طلبانی بزدل و شهوت پرست می افتد. فرزند سزار، جوانی است که به گفته ی پدرش از تمام خصلت های لازم برای فرمانروایی بی بهره است؛ او دست آخر سزار را می کشد و بر تخت او می نشیند...

چرا هالیوود در آغاز هزاره سوم چنین فیلمی را روانه ی بازار می کند؟

گلادیاتور فیلمی است که نارضایتی متفکرین غربی را از جانشینی عده ای انسان کوچک و بی مایه بجای بزرگانی با اراده های بلند، فریاد می زند و از میان رفتن فضیلت های انسانی را روایت میکند. دهه های اخیر دهه های سیاستمداران بی مایه و بی همت و جاه طلب است که با بی کفایتی خود جهان را به محاق می برند: میتران، بلر، بوش، کلینتون، سارکوزی، برلوسکونی و ... بجای روزولت، کندی، مارشال دو گل، چرچیل و... .
سردمداران غرب جدید، شکوه مدرنیته را با بی لیاقتی شان تباه می کنند و دیکتاتوری لوکس و متظاهرانه را جانشین شعار «دموکراسی برای همه» می کنند.

گلادیاتور روایتگر عصر فروافتادگی بشر در ورطه ی اصالت نفسانیات است. امپراطوری روم ابتدائا خود را میراث دار یونان باستان می دانست و بتدریج با گسترده کردن ابعاد نفسانی آن تمدن و از یاد بردن ابعاد حکمی، به عالمی متناسب با حیوانیت بشر بدل شد. در تاریخ از انحرافات جنسی، عیاشی های پردامنه، کشتار دینداران و سرگرمی های غیرانسانی مردمان روم باستان روایات شگفتی نقل شده است. روم نهایتا در برابر خداخواهی مسیحیانی که مخفیانه رو به تزاید بودند سر خم کرد و در سنه 498 میلادی رسما مسیحیت را به رسمیت پذیرفت.

دیالوگ های راسل کرو در نقش ماکسیموس که وجدان بیدار تمدن است در نقد تباهی های اخلاقی ساکنان روم شنیدنی است. او آنها را سرزنش می کند که چرا از خو

ن ریزی لذت می برند و ...

پ ن 1: البته این فیلم با تحریف تاریخ امیدوارانه روم را عاقبت بخیر میکند! این هم از اعجازات هالیوود است.
پ ن 2: پیشنهاد می کنم حتما به تاریخ مراجعه کنید و تباهی های اخلاقی ساکنان روم باستان را مطالعه کنید. بسیار شبیه آنچیزی است که امروز امریکا و غرب را فراگرفته. بخصوص روی کار آمدن سیاستمدارانی شهوت پرست و بی مایه که بر آرمانهای بنیانگذاران روم باستان می خندیدند و...
پ ن 3: البته این بحث در یک نوت مختصر جا نمی شود. در مقاله ای که در کتاب «زمانه شناسی» منتشر کرده ام به آراء فلاسفه ی تاریخ مثل ابن خلدون و اشپنگلر در علل سقوط تمدن روم اشاره کرده ام. انتشارات دانشگاه امام صادق علیه السلام